Psychoanalytisch Woordenboek

Cloacatheorie

  • Duits: Kloakentheorie, die
  • Engels: cloaca/cloaca theory
  • Frans: théorie cloacale

Cloaca is de gezamenlijke uitmonding van darmen, urinewegen en geslachtsorganen, voorkomend bij reptielen, vissen en vogels en een voorbijgaande vorm in het vroege embryonale stadium van de menselijke ontwikkeling. Dit is een seksuele theorie van kinderen volgens welke de vrouw slechts één holte bezit en één met de anus verbonden uitgang. ‘Het kind moet worden uitgepoept als een stoelgang’ (1908c; 4: 382). Als het kind geen weet heeft van de vagina, kan dit zijn overtuiging zijn. Indien een volwassene zich kinderlijk uitdrukt en spreekt van “bips”, als zij/hij kennelijk ook het geslacht bedoelt, zal een psychotherapeut vragen om nadere precisering. Een dergelijk spraakgebruik zou een soort cloacatheorie kunnen verbergen.

Literatuur

  • Freud, S. (1908c) ‘Infantiele theorieën over de seksualiteit’, Werken 4: 372, 374-387.
Verder op psychoanalytischwoordenboek.nl: