Psychoanalytisch Woordenboek

Egosyntoon

  • Duits: Ichgerecht/Ich-gemäß
  • Engels: ego-syntonic
  • Frans: en syntonie avec le moi

In het Nederlands: Ik-adequaat, maar de Engelse term is hier ingeburgerd. Term die aangeeft dat het bewuste deel van de persoonlijkheid bepaalde driften of voorstellingen als een onderdeel van de eigen individualiteit accepteert. Het tegendeel daarvan heet “ik-vreemd”, “egodystoon” (zie 1933a; 10: 124). De ichgerechte wens in een droom wordt als eigen ervaren in tegenstelling tot de afgeweerde. Zie bijvoorbeeld Freud (1933a; 10: 303). Alleen datgene wat als egodystoon beleefd wordt, kan lijdensdruk geven. Egosyntoon kunnen karaktertrekken zijn die door de betrokkene niet als storend worden ervaren, maar misschien wel door zijn omgeving. Wat egosyntoon was aan het begin van de behandeling, kan gaandeweg egodystoon worden en ten slotte als overbodig of schadelijk worden afgelegd.

Literatuur

  • Freud, S. (1933a) ‘Colleges inleiding tot de psychoanalyse. Nieuwe reeks’, Werken 10: 77, 79-232.
Verder op psychoanalytischwoordenboek.nl: