Enactment

Een in scène zetten van de oorspronkelijke gebeurtenis en interactie, zonder dat deze bewust herinnerd worden. Bedoeld worden vooral de in het impliciete, procedurele geheugen opgeslagen manieren van zijn. Bijvoorbeeld een moeder die zichzelf representeert als iemand die altijd afgewezen wordt door degenen van wie ze houdt, zal om zichzelf te beschermen, geneigd zijn om zelf als eerste af te wijzen en terughoudend te zijn tot ze duidelijk uitgenodigd wordt. Dit kan in de relatie met haar baby of peuter uitgedrukt worden in als eerste het oogcontact verbreken, de baby neerzetten terwijl hij nog in haar armen wil zijn of pas glimlachen als de baby dat doet, en dergelijke. In een psychotherapeutisch behandelcontact is er sprake van een enactment als de therapeut merkt iets te doen, voelen of denken wat voor hem/haar erg ongewoon is. Anders gezegd: als de therapeut zich vereenzelvigt met hetgeen de patiënt op hem/haar projecteert en ernaar handelt. [MDM]