(1882-1950) Geboren in Nederlands Indië werd hij op dertienjarige leeftijd op een internaat geplaatst te Nijmegen, voltooide zijn studie medicijnen te Leiden en deed vervolgens een psychiatrische opleiding te Zürich (o.a. psychoanalyse bij Jung), waarna hij zich vestigde in Den Haag. Hij was in 1917 medeoprichter van de Nederlandse Vereniging voor Psychoanalyse, waarvan hij vele jaren bestuurslid en ook voorzitter was. Tevens functioneerde hij gedurende een tiental jaren in het bestuur van de Internationale Psychoanalytische Vereniging. In 1933 veroorzaakte hij een splijting in de NVPA en richtte een nieuwe vereniging op, die een kort leven beschoren zou zijn. In 1934 verliet hij Nederland en na omzwervingen werd hij lid van de psychoanalytische vereniging van New York. Daar werkte hij succesvol als psychoanalyticus en psychiater tot zijn dood in 1950.
Literatuur
- Stroeken, H. (2009) Johan van Ophuijsen, Padang/Indonesien 1882 – New York 1950. Luzifer-Amor, jrg 22, Heft 44, 7-44.