Psychoanalytisch Woordenboek

Sadisme

  • Duits: Sadismus, der
  • Frans: sadisme

Perversie waarbij genot geput wordt uit de geestelijke of lichamelijke pijn van een ander. Meestal wordt de term in één adem genoemd met zijn tegendeel: masochisme. Het woord is afgeleid van de naam van de Franse schrijver markies De Sade (1740-1814). In strikte zin is sadisme een seksuele agressie. Mensen vinden het confronterend als een psychoanalyticus zulke gedragingen sadistisch noemt. Dat men plezier heeft in iemand pijn doen, wil men zichzelf niet graag toegeven. Sadisme wordt in de psychoanalyse geacht ontstaan te zijn in samenhang met het tanden krijgen en het vermogen om te bijten. Zie ook Anaal-sadistische organisatie van de libido”>perversie, in ruime zin kan het zich uiten als pesten, sarcasme en als passieve agressie. Mensen vinden het confronterend als een psychoanalyticus zulke gedragingen sadistisch noemt. Dat men plezier heeft in iemand pijn doen, wil men zichzelf niet graag toegeven. Sadisme wordt in de psychoanalyse geacht ontstaan te zijn in samenhang met het tanden krijgen en het vermogen om te bijten. Zie ook Anaal-sadistische organisatie van de libido.

Literatuur

Verder op psychoanalytischwoordenboek.nl: