Strafdroom

Droom waarin de dromer gestraft wordt voor een verboden wens. Dit gegeven vormde lange tijd een probleem voor Freud. Immers de droom is volgens hem een (poging tot) wensvervulling en wat is er prettig aan straf? Freud vond de formule: ‘[…] deze [strafdromen] stellen voor de verboden wensvervulling alleen de daarvoor passende straf in de plaats, zijn dus de wensvervulling van het op de verworpen aandrift reagerende schuldbesef’ (Freud, 1920g; 8: 189v). In het structurele model zegt men: strafdromen zijn zo goed mogelijke compromissen tussen Es, Ik en Boven-Ik.